Mógłby spaść śnieg

Niesamowicie męcząca i drażniąca.
Nieustanny monolog córki o rzeczach i sprawach błahych.
Nie dopatrzyłam się tutaj żadnej refleksji.
Relacje córki z matką dziwaczne i kompletnie dla mnie pozbawione realizmu.
Po prostu nudna i niczego nie wnosząca.
Strata czasu.

Niesamowicie męcząca i drażniąca.
Nieustanny monolog córki o rzeczach i sprawach błahych.
Nie dopatrzyłam się tutaj żadnej refleksji.
Relacje córki z matką dziwaczne i kompletnie dla mnie pozbawione realizmu.
Po prostu nudna i niczego nie wnosząca.
Strata czasu.

Mała historia o wielkich rzeczach, wspaniała na spokojne, letnie popołudnie. Niestety, pomimo tego są zwyczajnie lepsze pozycje w tej kategorii, ale i tak warto sięgnąć po tę książkę dla kilku przemyśleń w trakcie lektury.

Mała historia o wielkich rzeczach, wspaniała na spokojne, letnie popołudnie. Niestety, pomimo tego są zwyczajnie lepsze pozycje w tej kategorii, ale i tak warto sięgnąć po tę książkę dla kilku przemyśleń w trakcie lektury.

Miło się czytało, polecam na zimowy wieczór

Miło się czytało, polecam na zimowy wieczór

W tej książce faktycznie nie wiele się dzieje jeśli chodzi o wydarzenia, ale poznajemy myśli bohaterki. To było dla mnie bardzo ciekawe, bo lubię książki pisane strumieniem świadomości, ale znam je w wersji europejskiej lub amerykańskiej tu poznajemy myśli kobiety wschodu. To myślenie jest nieco inne, bardziej subtelne, mniej emocjonalne. Bardzo podobało mi się, że momentami bohaterka myślała po stoicku (czyli nie tyle mniej emocjonalnie, co spokojniej i zwiększą pokorą wobec tego na co człowiek nie ma wpływu, z większa uważnością na innych i na przyrodę),ale nie od dziś wiadomo, że istnieją wpływy miedzy filozofią wschodu a zachodu. Książka przedstawia nie tylko myśli i wspomnienia bohaterki (a tym samym jej losy),ale także relacje między matką a córką. Tu najbardziej podobały mi się refleksje dotyczące relacji kiedy dziecko nie jest już dzieckiem a dorosłym i jak z czasem te relacje się zmieniają. Książka porusza też temat starzenia i poniekąd akceptacji przemijalności rodziców. Temat jest dla mnie bardzo ciekawy, a tu wszystko zaserwowane jest z taką przyjemną nostalgią i klimatem. Cudo.

W tej książce faktycznie nie wiele się dzieje jeśli chodzi o wydarzenia, ale poznajemy myśli bohaterki. To było dla mnie bardzo ciekawe, bo lubię książki pisane strumieniem świadomości, ale znam je w wersji europejskiej lub amerykańskiej tu poznajemy myśli kobiety wschodu. To myślenie jest nieco inne, bardziej subtelne, mniej emocjonalne. Bardzo podobało mi się, że...

Dzisiaj serdecznie zapraszam Was na recenzje książki która miałem przyjemność przeczytać dzięki rekomendacji ojca Szustaka :)

Dzisiaj serdecznie zapraszam Was na recenzje książki która miałem przyjemność przeczytać dzięki rekomendacji ojca Szustaka :)

Matka która przez całą podróż jest cicha, ostrożna, stara się nie przeszkadzać córce i córka która usilnie próbuje utrzymać swoje nierealne wyobrażenie o matce, stawiając ją przy tym w niekomfortowych sytuacjach. Książka, która potencjalnie powinna mówić o bliskości ukazuje egoistyczną naturę człowieka. To, że czasem wolimy żeby ktoś tkwił w roli w której go obsadzimy i nie psuł naszego scenariusza od budowania prawdziwej bliskości i poznawania drugiego człowieka takim jakim jest naprawdę. Do mnie trafiła

Matka która przez całą podróż jest cicha, ostrożna, stara się nie przeszkadzać córce i córka która usilnie próbuje utrzymać swoje nierealne wyobrażenie o matce, stawiając ją przy tym w niekomfortowych sytuacjach. Książka, która potencjalnie powinna mówić o bliskości ukazuje egoistyczną naturę człowieka. To, że czasem wolimy żeby ktoś tkwił w roli w której go obsadzimy i nie...

Tutaj nic się nie dzieje. Przepiękna.

Tutaj nic się nie dzieje. Przepiękna.

Ciekawa, króciutka powieść w formie monologu, a właściwie strumienia myślowego, przepływającego przez głowę głównej bohaterki w trakcie kilkudniowej wycieczki do Tokio. Wspomnienia z dni dawno i niedawno minionych, aktualne spostrzeżenia, opisy zwiedzanych miejsc, różnorodne refleksje. Nie jest to żadna rewelacja, ale kawałek całkiem dobrej literatury. Napisane ładnie, płynnie, zajmujące. Obrazowe migawki z Tokio, Hongkongu, USA. Czyta się przyjemnie.

Ciekawa, króciutka powieść w formie monologu, a właściwie strumienia myślowego, przepływającego przez głowę głównej bohaterki w trakcie kilkudniowej wycieczki do Tokio. Wspomnienia z dni dawno i niedawno minionych, aktualne spostrzeżenia, opisy zwiedzanych miejsc, różnorodne refleksje. Nie jest to żadna rewelacja, ale kawałek całkiem dobrej literatury. Napisane ładnie,...

Spłynęła po mnie jak po kaczce, nie znalazłam tu nic interesującego.

Spłynęła po mnie jak po kaczce, nie znalazłam tu nic interesującego.

Krótka, nostalgiczna.

Krótka, nostalgiczna.